mortuus adj.
P. of morior, dead : mortuus concidit.—As subst m., a dead person, dead man : a mortuis excitare, awake from the dead : infra mortuos amandari, even below the dead .—Prov.: verba fiunt mortuo, i. e. in vain , T.—Of persons, faint, overwhelmed : cum tu mortuus concidisti.— Of things, withered, outworn : lacerti: leges.