nego

negō āvī, ātus, āre

3 AG-, to say no, deny, refuse (opp. aio): Negat quis? nego. ait? aio, T.: Diogenes ait, Antipater negat: nunc aiunt, quod tunc negabant: non facile Gallos Gallis negare potuisse, Cs.: negant quicquam esse bonum, nisi, etc.: damnare negatur hanc Venerem pietas, O.: casta negor (sc. esse), they say I am not , O.: negat se Numidam pertimescere, virtuti suorum credere (sc. ait), S.—A second negation does not destroy the first: negat ne suspicari.— Not to assent, deny : factum est; non nego, T.: omnia, quae certa non erunt, pro certo negato: negaturum aut me pro M. Fulvio, aut ipsum Fulvium censetis?L.: mitto enim domestica, quae negari possunt, i. e. the proof of which can be suppressed : negare non posse, quin rectius sit, etc., L.— Not to consent, deny, refuse : invitatus ad haec negabit, will decline , Iu.: (oscula), H.: victum, V.: numquam reo cuiquam tam praecise negavi, quam hic mihi: postquam id obstinate sibi negari videt, Cs.: negat quis carmina Gallo?V.: mea dicta demittere in aurīs, V.: Ire, O.: adulescenti negare, quin eum arcesseret, N.: uxorem ut ducat orare occipit . . . Ille primo se negare, refuse , T.: Poma negat regio, i. e. does not produce , O.: pars ventis vela negare, i. e. furl , O.