noceo

noceō cuī, citūrus, ēre

1 NEC-, to do harm, inflict injury, hurt : declinare ea, quae nocitura videantur: nihil nocet, does no harm : si grando cuipiam nocuit: nihil iis nocituros hostes, Cs.: quid nocere possunt, quibus, etc., what harm can they do? : ob eam rem noxam nocuerunt, have been guilty of a crime , L.(old form.): quid nocet haec? Iu.: ut . . . cum militum detrimento noceretur, Cs.: ne quid ei per filium noceretur: mihi nihil ab istis noceri potest: ipsi nihil nocitum iri, no harm will befall , Cs.: verum nocet esse sororem, i. e. it is an obstacle , O.: Turba nocet iactis (telis), hinders , O.