obicio

An Elementary Latin Dictionary

obiciō (not obiiciō), iēcī, iectus, ere

ob+ iacio, to throw before, throw to, cast, offer, present, expose : corpus feris: alcui offam, V.: legatum hominibus feris, Cs.: si tale visum obiectum est a deo dormienti, presented : huic (sicae) obici pro me, be exposed.—To throw before, use as a defence, cast in the way, set against, oppose : Alpium vallum contra ascensum Gallorum: erat obiectus portus ericius, Cs.: se ei, N.: maximo aggere obiecto: cum in obiecto (tela) scuto haesissent, L.: sese ad currum, flung himself before the chariot , V.—Fig., to throw before, put before, present, offer, give up, expose : Unum ex iudicibus selectis, hold up as an example , H.: debilitati obiectā specie voluptatis: delenimentum animis agri divisionem obici, L.: Noctem peccatis, H.: nubem oculis, O.: consulem morti, abandon : obicitur (consulatus) ad periculum: me in tot dimicationes.— To bring upon, inspire, inflict, visit (cf. inicio): nos quibus est obiectus labos, T.: qui sibi eam mentem obiecissent, ut, etc., suggested , L.: furorem Roscio: canibus rabiem, V.—Pass, to be occasioned, befall, happen, occur : mihi mali obici Tantum, T.: tantis difficultatibus obiectis, Cs.: obicitur animo metus. — To throw out against, object, taunt, reproach, upbraid with : ei probris obiectis: exercitu Caesaris luxuriem, Cs.: id adversario, to make such an attack on : Parcius ista viris obicienda memento, V.: obiecit ut probrum Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset: de Cispio mihi igitur obicies?: quod obiectum est de pudicitiā.

Related Words