oratio

An Elementary Latin Dictionary

ōrātiō ōnis, f

oro, a speaking, speech, discourse, language, faculty of speech, use of language : rationis et orationis expertes: Epicurus re tollit, oratione relinquit deos.— A mode of speaking, manner of speech, language, style, expression : Dissimili oratione sunt factae (fabulae), T.: mollis: oratio Latina plenior: utriusque orationis facultas, i. e. in both rhetorical and philosophical discourse. —A set speech, harangue, discourse, oration : Hanc habere orationem mecum, T.: multā oratione consumptā, S.: pleraeque scribuntur orationes habitae iam, non ut habeantur: oratione longā nihil opus fuisse: orationem adversus rem p. habere, Cs.: confecit orationes, N.: plebi acceptior, L.: cohaerens: illorum, qui dissentiunt, objection.—A subject, theme : huius orationis difficilius est exitum quam principium invenire.— The power of oratory, eloquence : omnium regina rerum oratio, Pac. ap. C.— Prose : et in poëmatis et in oratione: numeri, quibus etiam in oratione uteremur.— An imperial message, rescript : Principis, Ta.

Related Words