plango

An Elementary Latin Dictionary

plangō ānxī, anctus, ere

PLAG-, to strike, beat : victima planget humum, O.: Nunc nemora plangunt (austri), V.: Laqueis . . . Crus ubi commisit volucris, Plangitur, beats with its wings , O.— To beat in lamentation : femina: laniataque pectora plangens (i. e. ita, ut lanientur), O.: Planguntur matres, beat themselves in agony , O.— To lament aloud, wail : planxere sorores Naides, O.: plangentia agmina, V.: plangentis populi derisor, Iu.— To bewail, lament for : virtutes quas neque plangi fas est, Ta.: maiore tumultu Planguntur nummi quam funera, Iu.