plūs (1) plūris (plur.plūres, plūra, gen.plūrium), adj.
I PLE-.
I I. Sing.nas subst, more : ne quid faciam plus, too much , T.: tantum et plus etiam ipse mihi deberet: vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis, and what is more , L.: voltis pecuniae plus habere: Albano non plus animi erat quam fidei, as little courage as fidelity , L.: paene plus quam sat erat, T.: ne plus reddat quam acceperit: de paupertate tacentes Plus poscente ferent, more than the importunate , H.: ex his alius alio plus habet virium: hoc plus ne facito, more than this : annos sexaginta natus es Aut plus eo, or more than that , T.: plus nimio, overmuch , H.: quam molestum est uno digito plus habere, one finger too much : uno plus Etruscorum cecidisse in acie, one man more , L.—Gen of price, of more value, of a higher price, worth more, higher, dearer : ager multo pluris est, is worth far more : quo pluris sint nostra oliveta: pluris emere, dearer : mihi conscientia pluris est, quam, etc.: te cottidie pluris feci, have esteemed more highly . —Repeated: quem mehercule plus plusque in dies diligo, more and more .—
II II. Plur., in comparison, more, in greater number : omnes qui aere alieno premuntur, quos plures esse intellego quam putaram: Nemini ego plura acerba esse credo oblata quam mihi, T.— A great number, many : plura castella temptaverat, Cs.: summus dolor plures dies manere non potest.—As subst m. : qui plus fore dicant in pluribus consili quam in uno: quid quaeso interest inter unum et plures?—As subst n . (sc. verba): pluribus haec exsecutus sum, Ph.: Quid plura? in short .