posco

pōscō popōscī, —, ere, inch.

PREC-, to ask urgently, beg, demand, request, desire : Impius es cum poscis, ait: sed pensio clamat, Posce, beg , Iu.: Fauno immolare, Seu poscat agnā sīve malit haedo, if he require it , H.: argentum: pugnam, L.: peccatis veniam, H.: accusant ei, quos populus poscit, demands for punishment : dictatorem reum, require the prosecution of , L.: ego poscor Olympo, it is I that Olympus summons , V.: tua numina, invoke , V.: abs te litteras: parentes pretium pro sepulturā liberūm poscere: non ita creditum Poscis Quintilium deos, H.: Quid dedicatum poscit Apollinem Vates?H.: gravidae posceris exta bovis, they ask you for the entrails , O.: poscor meum Laelapa, they demand of me , O.: Parilia poscor, O.: poscimus, ut cenes civiliter, Iu.: poscat sibi fabula credi, H.: Esse sacerdotes delubraque vestra tueri Poscimus, O.: poscunt maioribus poculis (sc. bibere), challenge with larger goblets .—Of things, to make necessary, demand, require, need, call for : quod res poscere videbatur, Cs.: quod negotium poscebat, S.: terrae semina poscunt, V.