praeceps

praeceps (1) cipitis, abl.cipitī, adj.

prae+ caput, headforemost, headlong : praecipitem (me) in pistrinum dabit, T.: ut Sopatrum praecipitem deiciant: praeceps ad terram datus, dashed to the ground , L.: Desilit, O.: se praecipitem tecto dedit, leaped headlong from the roof , H.—As subst n. : in praeceps deferri, headlong , L.— Headforemost, headlong, in haste, suddenly : ab inimicis circumventus praeceps agor, S.: ab equo praeceps decidit, O.: (apes) praecipites Cadunt, V.: praecipites fugae sese mandabant, Cs.— Downhill, steep, precipitous, abrupt, perpendicular : in declivi ac praecipiti loco, Cs.: saxa, L.: fossae, V.: iter, O.; cf. iter ad malum praeceps ac lubricum.—As subst n., a steep place, precipice : turrim in praecipiti stantem, V.: immane, Iu.— Sinking, declining, falling : sol Praecipitem lavit aequore currum, V.: in occasum sol, L.: senectus, Cu.— Swift, rapid, rushing, violent : Anio, H.: Boreas, O.: nox, fleeting , O.: remedium, Cu.—Fig., headlong, hasty, rash, precipitate : agunt eum praecipitem poenae civium, pursue fiercely : praecipitem amicum ferri sinere, rush into the abyss : Agricola in ipsam gloriam praeceps agebatur, i. e. was hurried to ruinous heights of glory , Ta.— Rash, hasty, inconsiderate : quis potest esse tam praeceps?: cupiditas dominandi.— Inclined, prone, hasty : naturā ad explendam cupidinem, S.: praeceps ingenio in iram, L.— Dangerous, critical : in tam praecipiti tempore, O.—As subst n., great danger, extremity, extreme danger, critical circumstances : se et prope rem p. in praeceps dederat, exposed to extreme danger , L.: levare Aegrum ex praecipiti, H.: Omne in praecipiti vitium stetit, i. e. at its extreme , Iu.