prae-eō iī
（īvī), —, īre, to go before, lead the way, precede: ut consulibus lictores praeirent: praeeunte carinā, V.: novi praeeunt fasces, O.— Fig., to go before, precede: naturā praeeunte.— To recite beforehand, dictate, prescribe: omnia, uti decemviri praeierunt, facta, had ordered, L.: ades, dum dedico domum, ut mihi praeeatis: praei verba, quibus me devoveam, L.: coactus pontifex verba praeire, to dictate the formula of consecration, L.: praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus, L.: alcui preces, Cu.: vobis voce, quid iudicaretis.