propero

properō āvī, ātus, āre

properus, to make haste, hasten, be quick, be in haste, go quickly : mihi properandum necessario est: haec properantes scripsimus, in haste : simulabat sese negoti gratiā properare, S.: ad praedam, ad gloriam, Cs.: Romam: alio, to another subject , S.: redire in patriam: signa inferre, S.: Sybarin amando Perdere, H.: se quisque hostem ferire properabat, S.: quem Adiungi generum properabat, V.: properare, ut Gadīs contenderet, Cs.: vides toto properari litore? the running to and fro , V.: erat nihil, cur properato opus esset.— To quicken, accelerate, prepare with haste : alia quae incepto usui forent, S.: properato itinere, S.: mortem, V.: vellera properabantur, H.: teneri properentur amores, Dum vacat, be sung briefly , O.