resto

re-stō stitī, —, āre,

to withstand, resist, oppose, stand firm, hold out, not yield: summā vi, L.: Is mihi, dum resto, guttura Rupit, O.: In quā re nunc tam confidenter restas, oppose me, T.: paucis plures vix restatis, L.: melioribus restas, are opposing your betters, O.—To be left, remain: huius generis reliquias Restare video, T.: cum aequalibus, qui pauci iam admodum restant: unam sibi spem reliquam in Etruscis restare, L.: Omnīs composui . . . ego resto, H.: De viginti Restabam solus, O.: duae restant noctes de mense secundo, O.: Dona flammis restantia Troiae, saved from, V.: hoc etiam restabat, Ut, etc., O.: illud etiam restiterat, ut, etc.: restat, ut omnes unum velint: nec aliud restabat quam conrigere, etc., L.: restabat verba referre, O.: quid restat, nisi porro ut fiam miser, T.: placet (vobis) socios sic tractari, quod restat, ut, etc., i. e. for the future: Ire tamen restat, H.: Hoc Latio restare canunt, V.