reus

An Elementary Latin Dictionary

reus adj.

res, concerned in a thing, party to an action : reos appello omnīs, quorum de re disceptatur.— Accused, arraigned, defendant, prosecuted, under charges : Milone reo ad populum, accusante P. Clodio: cum a me reus factus sit, was prosecuted : ne quis istis legibus reus fiat: rei ad populum circumeunt sordidati, when under charges before the tribal comitia , L.: ut socrus adulescentis rea ne fiat: tota rea citaretur Etruria: de vi: ob eandem causam et eodem crimine: Nunc reus infelix absens agor, O.—As subst m., the defendant, accused, prisoner : innocentem reum condemnatum audiebant: aliter condemnari reus non potest.— Bound, answerable, responsible : ut suae quisque partis tutandae reus sit, L.: voti reus, when bound by my vow , i. e. when my prayer is granted , V.: fortunae, to be blamed for , L.: Quid fiet sonti, cum rea laudis agar?i. e. though deserving praise am accused , O.