Related Words
-
rideo
rīdĕo, si, sum, 2 (dep. collat. form ridetur, Petr. 57, 3; 61, 4), v. n. and a. [Boeot. κριδδέμεν fo...
A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.
rīdeō sī, sus, ēre,
to laugh: quid rides?T.: hic iudices ridere: semel in vitā: ridentem dicere verum Quid vetat, i. e. jestingly, H.: ridetur ab omni Conventu, there is laughter, H.—Prov.: quandoque potentior Largi muneribus riserit aemuli, i. e. in triumph over a lavish rival's gifts, H.: ridereγέλωτα σαρδάνιον, i. e. laugh on the wrong side of the mouth.—To laugh pleasantly, smile, look cheerful, be favorable: voltu Fortuna sereno, O.: cui non risere parentes, V.: Ille terrarum mihi praeter omnīs Angulus ridet, i. e. pleases, H.; cf. Mixtaque ridenti colocasia acantho, smiling, V.—To laugh at, laugh over: hunc, T.: Acrisium, H.: nivem atram: haec ego non rideo, quamvis tu rideas, say in jest: vitia, Ta.: periuria amantūm, O.: non sal, sed natura ridetur: Ridear, O.—To laugh at, ridicule, deride, mock: nostram amentiam: versūs Enni, make light of, H.: Ridentur mala qui componunt carmina, H.: Peccet ad extremum ridendus, H.
rīdĕo, si, sum, 2 (dep. collat. form ridetur, Petr. 57, 3; 61, 4), v. n. and a. [Boeot. κριδδέμεν fo...
A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.