rusticus

An Elementary Latin Dictionary

rūsticus adj.

rus, of the country, rural, rustic, country- : vita haec rustica . . . iustitiae magistra est: instrumentum, Ph.: opus, T.: homo: colona, O.: mus (opp. urbanus), H.: regna, O.: Versibus alternis opprobria, H.: carcer, Iu.—As subst m., a countryman, rustic, peasant : omnes, urbani rustici, country folk : Rustice, fer opem, O.: ex nitido fit rusticus, H.—As subst f., a country girl : ego rustica, O.— Country-like, rustic, plain, simple, provincial, rough, coarse, gross, awkward, clownish : vox: Rusticus es, Corydon, V.: quid coeptum, rustice, rumpis iter?O.: convicia, O.: capior, quia rustica non est, very prudish , O.: mores, simple .