scopulus

An Elementary Latin Dictionary

scopulus ī, m

, σκόπελος, a projecting point of rock, rock, cliff, crag, shelf, ledge: pars (remigum) ad scopulos adlisa, Cs.: detrudunt navīs scopulo, V.: Imminet aequoribus scopulus, O.: Qui vidit Infamīs scopulos Acroceraunia, promontory, H.: scopuli ruina, i. e. fallen roof (of the cave of Cacus), V.: Mavortis, the Areopagus, O.: His inmobilior scopulis, harder to move, O.: scopulis surdior, H.—Fig., a rock, cliff, ledge, stumbling-block, danger, difficulty: cum neque Musarum scopulos quisquam superarat: qui te ad scopulum e tranquillo auferat, T.: (Piso et Gabinius) geminae voragines scopulique rei p.