silentium ī, n
silens, a being still, keeping silence, noiselessness, stillness, silence : auditus est magno silentio: nec longa silentia feci, kept silence , O.: silentio facto, silence obtained , L.: silentium classico facere, L.: pubes maestum silentium obtinuit, L.: tenuere silentia cuncti, O.: silentium imperare, Ta.: significare silentium, to give a signal for silence : Athenienses cum silentio auditi sunt, L.: per silentium noctis, L.: ut nulla fere pars orationis silentio praeteriretur, i. e. without applause : silentio praeterire, to pass over in silence : de Partho silentium est, nothing is said : laudem eorum a silentio vindicare, i. e. obscurity : quam maximum silentium haberi iubet, S.: diu maestum silentium tenuit, prevailed , L.: fer opem furtoque silentia deme, i. e. disclose , O.—Of night, stillness , silence : silentio noctis egressus, at the dead of night , Cs.: vocem noctis silentio audisse, L.: mediā nocte silentio profectus, Cs.: mediae per muta silentia noctis, O.—Of the country, stillness, quietness : nactus silentia ruris, O.: vastum, solitude , Ta.—In augury, freedom from disturbance, faultlessness, perfectness : id silentium dicimus in auspiciis, quod omni vitio caret, etc.— A standstill, cessation, repose, inaction, tranquillity : perpetuum fori: vitam silentio transire, S.: inter armatos, L.: idem praeturae tenor et silentium, Ta.