sīn conj.
si+ne, if however, if on the contrary, but if .—After an expressed condition: hunc mihi timorem eripe; si est verus, ne opprimar; sin falsus, ut, etc.—Often with aliter or minus, but if not : sin aliter de hac re est eius sententia, T.: si recte (iudicatum est), id fuit ius; sin aliter, non dubium est, etc.: si . . . facile pa titur; sin minus, etc.: si pares aeque inter se, quiescendum; sin, latius manabit (i. e. sin aliter): id si ita est, etc. . . . sin autem illa veriora.—After an implied condition: primum danda opera est, ne quā amicorum discidia fiant; sin tale aliquid evenerit, ut, etc.: ego adero; atque utinam tu quoque eodem die! Sin quid—multa enim—utique postridie: rursus circumveniebantur; sin autem locum tenere vellent, etc., Cs.: quidam perspiciuntur quam sint leves, quidam . . . sin vero erunt aliqui, etc.
sīn, conj. [apocop. from si-ne], an adversative conditional particle, if however, if on the contrary...
A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.
A glossary of provincial and local words used in England by Francis Grose