singularis

An Elementary Latin Dictionary

singulāris e, adj.

singuli, one by one, one at a time, alone, single, solitary, singular : genus, i. e. solitary : singularis mundus atque unigena: homo cupidus imperi singularis, exclusive dominion : sunt quaedam in te singularia . . . quaedam tibi cum multis communia, peculiar.—Plur. m . as subst., under the empire, the select horse, body-guard : ala Singularium, Ta.— Singular, unique, matchless, unparalleled, extraordinary, remarkable : magnitudo animi: vir: homines ingenio: facultas dicendi: mihi gratias egistis singularibus verbis: fides, N.: inpudentia: crudelitas, Cs.: quid tam singulare (est), quam ut, etc.