sino

sinō sīvī (siit, T.; sīstis, C.; subj.sieris, Pac. ap. C.; sīris, sirit, L.; pluperf.sīsset, L. sīssent, C., L.), situs, ere

1 SA-, to let down, set, fix ; see 1 situs.— To let, suffer, allow, permit, give leave, let be : prohibes; leges sinunt: dum resque sinit, tua corrige vota, O.: Nunc sinite, forbear , V.: Non est profecto; sine, i. e. be quiet , T.: non sivi accedere: neu reliquias meas sieris divexarier: illa moneo longius progredi ne sinas: Medos equitare inultos, H.: non caede perterrita sinit agmina, suffers to be dismayed , V.: his accusare eum per senatūs auctoritatem non est situs: neque sinam, ut dicat, T.: nec dii siverint, ut, etc., Cu.: sine veniat, let him come , T.: sine vivat ineptus, H.: sine sciam, let me know , L.: natura repugnat; Nec sinit incipiat, O.: sinite arma viris, leave arms to men , V.: at id nos non sinemus, T.: Non sinat hoc Aiax, O.: ne istuc Iuppiter sirit, urbem esse, etc., L.: Sy . sineres vero illum tuom Facere haec? De . sinerem illum? would I let him? T.: Sine me, let me alone , T.