solitum ī, n
P. n. of soleo, the customary, what is usual : quod solitum quicquam liberae civitatis fieret, i. e. something characteristic of a free state , L.: Proinde tona eloquio, solitum tibi! your custom , V.: Non praeter solitum leves, H.— Abl.with comp: solito formosior Aesone natus, uncommonly handsome , O.: Uberior solito, O.: sol rubere solito magis, L.