solitudo

sōlitūdō inis, f

solus, a being alone, loneliness, solitariness, solitude, lonely place, desert, wilderness : in eā (domo): non tibi erat solitudo pro frequentiā?: ante ostium, T.: postquam solitudinem intellexit, S.: desertissima: se in solitudinem ac silvas abdiderant, Cs.: ubi solitudinem faciunt, pacem appellant, Ta.: in hac omnis humani cultūs solitudine, Cu.: civitatibus laus est circum se solitudines habere, Cs.: vastas solitudines facere, L.— Want, destitution, deprivation, desolation, orphanage, bereavement : per huius (orbae) solitudinem Te obtestor, T.: liberorum: magistratuum, L.