supinus

An Elementary Latin Dictionary

supīnus adj.

cf. ὕπτιος, backwards, bent backwards, thrown backwards, on the back, supine : stertitque supinus, H.: excitat supinum iuvenem, i. e. in bed , Iu.: uti motu sui corporis, prono obliquo, supino: supinas tendens manūs orabat, with upturned palms , L.: tendoque supinas Ad caelum cum voce manūs, V.: iactus, a throwing up , L.— Backwards, going back, retrograde : Nec redit in fontīs unda supina suos, O.: Flumina cursu reditura supino, O.— Sloping, inclined : per supinam vallem fusi, L.: Sin collīs supinos (metabere), V.: Tibur, H.—Fig., negligent, indolent, supine : Maecenas, Iu.: animus, Ct.