suscēnseō or succēnseō suī, —, ēre
succensus, P. of succendo, to be angry, be indignant, be enraged, be provoked : nihil fecit quod suscenseas, T.: aliud succensendi tempus erit, L.: ex perfidiā di suscensere consuerunt: mihi: nil tibi, T.: non esse militibus succensendum, Cs.