suspicor ātus, ārī, dep.
SPEC-, to mistrust, suspect : ad suspicandum sagacissimus: fuge suspicari (sc. me), H.: quid homines suspicentur, videtis: debere se suspicari, Caesarem habere, etc., Cs.: venturos, Qui, etc., O.— To suspect, apprehend, surmise, suppose, believe, conjecture : hic profectost anulus, quem ego suspicor, T.: figuram divinam: aliquid de M. Popili ingenio: suspicor quid dicturi sint: quae et quantae sint (res): quas (magnitudines stellarum) esse numquam suspicati sumus: valde suspicor fore, ut, etc.