tacitus

tacitus adj.

P. of taceo, passed in silence, not spoken of, kept secret, unmentioned : duo capita epistulae tuae tacita mihi relinquenda sunt: Quis te, Cato, tacitum relinquat?V.: non patientibus tacitum tribunis, quod, etc., L.— Done without words, assumed as of course, silent, implied, tacit : quaedam, quae perspicua sint, tacitis exceptionibus caveri: indutiae, L.— Done in silence, silent, secret, hidden, concealed : ut tacitum iudicium ante comitia fieret: tacito quodam sensu quae sint . . . recta ac prava diiudicant: pudor, O.: Dissimulare sperasti, tacitusque meā decedere terrā, unobserved , V.—As subst n., a secret : taciti volgator, O.— Not speaking, without utterance, silent, still, quiet, noiseless, mute : quae (patria) tecum tacita loquitur: si quam coniecturam adfert hominibus tacita corporis figura: si mori tacitum oportet, taceamus, i. e. without making a defence , L.: ut forte legentem Aut tacitum impellat, i. e. meditating , H.: pro sollicitis non tacitus reis, outspoken , H.: tacitā fistula cum lyrā, H.: totum pererrat Luminibus tacitis, with silent glances , V.: nemus, quiet , V.: limen, V.: nox, O.—As subst n. : surgens Per tacitum Ganges, in its silent course , V.