templum ī, n
1 TEM-.—In augury, an open place for observation, place marked off by the augur's staff : Palatium Romulus, Remus Aventinum ad inaugurandum templa capiunt, L.— An open space, circuit : templa caeli summa, T.: deus, cuius hoc templum est omne quod conspicis.— A consecrated place, sacred enclosure, sanctuary : (sacerdotes) urbem et agros templa liberata et effata habento: occupant tribuni templum, i. e. the rostra , L.: sub tutelā inviolati templi, i. e. an asylum , L.— A place dedicated to a deity, fane, temple, shrine : Herculis: Iunonis Sospitae: Minervae, V.: donec templa refeceris, H.: Templorum positor, O.: Coniugis antiqui, i. e. sepulchre , V.