ventus

ventus ī, m

cf. vannus, wind : (aër) effluens huc et illuc ventos efficit: qui (divi) simul Stravere ventos, H.: remissior, Cs.: prosper, L.: Corus, Cs.—Prov.: Verba dat in ventos, i. e. talks in vain , O.: tristitiam et metūs Tradam ventis, i. e. will throw from me , H.: ventis verba dedisti, hast thrown thy promise to the winds , O.: nec ferre videt sua gaudia ventos, V.—Fig., a wind : quicumque venti erunt, i. e. whatever circumstances may arise : alios ego vidi ventos, i. e. times of trouble : cuius nunc venti valde sunt secundi, i. e. who is now on the high tide of prosperity : vento aliquo in optimum quemque excitato, by raising a storm : ventum popularem esse quaesitum, i. e. popular favor .