voluntas

voluntās ātis, f

1 VOL-, will, free-will, wish, choice, desire, inclination : voluntas est, quae quid cum ratione desiderat: quid esset suae voluntatis ostendere, Cs.: has patitur poenas peccandi sola voluntas, Iu.: ut eius semper voluntatibus non modo cives adsenserint, etc.—Abl, of one's own will, of one's own accord, willingly, voluntarily : Quod ius vos cogit, id voluntate inpetret, T.: aequius erat id voluntate fieri: aliae civitates voluntate in dicionem venerunt, L.: Ut suā voluntate id quod est faciendum faciat, T.: suā voluntate, nullā vi coactus: istuc, quod expetis, meā voluntate concedam.—In phrases with prepositions : ad voluntatem loqui, at the will of another : vix tamen sibi de meā voluntate concessum est, with my consent : praeter optatum meum, sed valde ex voluntate, greatly to my satisfaction : aliquid facere minus ex Caesaris voluntate, against Cœsar's wishes : contra voluntatem eius dicere.— An object, purpose, aim, desire : cum sint in dicendo variae voluntates.— A disposition, inclination : populum autem esse in aliā voluntate, to be otherwise inclined : celans, quā voluntate esset in regem, N.: neque bonae voluntatis ullum signum erga nos tyranni habemus, L.— Good-will, favor, affection : voluntas erga Caesarem: summa in se, Cs.: Voluntas vestra si ad poëtam accesserit, T.: mansisset eadem voluntasin eorum posteris, etc.— A last will, testament : defensio testamentorum ac voluntatis mortuorum.