Āverruncus, i, m. [averrunco],
an averting deity : avertendo Averruncare, ut deus, qui eis rebus praeest, Averruncus, Varr. L. L. 7, § 102 Müll.; cf.: In istis diis, quos placari oportet, uti mala a nobis vel a frugibus natis amoliantur, Av[er]uncus quoque habetur Robigus, Gell. 5, 12, 14 Hertz.