Palatua

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

Pălātŭa, ae, f.,

I the tutelary goddess of the Palatine , Varr. L. L. 7, § 45 Müll.— Hence,

A Pălātŭālis , e, adj., of or belonging to Palatua : flamen, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.; cf.: Palatualis flamen constitutus est, quod in tutelā ejus deae Palatium est, Fest. p. 245 Müll.; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 45 ib. (Ann. v. 125 Vahl.).—

B Pălātŭar , āris (euphon. for Palatual), n., an offering made at Rome on the Palatine , Fest. s. v. septimontium, p. 348 Müll.