Proculus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

Prŏcŭlus, i, m.,

I a Roman surname : Proculum inter cognomina eum dicunt, qui natus est patre peregrinante a patriā procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia patribus senibus quasi procul progressā aetate nati sunt, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.—Esp.,

1 Proculus, a Roman senator , to whom Romulus is said to have imparted his desire to be worshipped as Quirinus , Cic. Rep. 2, 10, 20; id. Leg. 1, 1, 3; Liv. 1, 16.—

2 A celebrated Roman jurist , whose disciples are called Prŏcŭlĭāni or Prŏcŭleiāni , Dig. 37, 14, 17; 1, 2, 2, § 53.