Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in Inscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].
I Of or belonging to Quirinus ( Romulus ), Quirinal : Quirinalis flamen, priest of Romulus , Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187: trabea, id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill , the Quirinal , one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo : collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra, Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum: a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum, Fest. p. 254 Müll.; and: templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo, Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also, Quirinale jugum, Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—
II Subst.: Quĭrīnā-lĭa , ĭum, n., the festival in honor of Romulus , celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival , Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3.