Rāvilla, ae, m. [2. ravus],
an appellation of L. Cassius Longinus (Cons. 626 A.U.C.), Front. Aquaed. 8; cf.: Ravillae a ravis oculis, quemadmodum a caesiis Caesullae, Fest. p. 274 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 275 ib.