Remmĭus, ii, m.
I Name of a Roman gens, e. g., Tac. A. 2, 68; Suet. Gram. 23.—Hence,
II Lex Remmia de calumniatoribus, of Remmius , Remmian , Cic. Rosc. Am. 19, 55; Dig. 48, 16, 1; 22, 5, 13: quā, qui calumniabatur, damnabatur, si crimen approbare non poterat, Schol. ad Cic. l. l. (p. 431 Orell.).