Vesuvius

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

Vĕsŭvĭus, ii, m. [ve and σβε-, root of σβέννυμι; v. Lidd. and Scott s. v.],

I a celebrated volcano in Campania , Liv. 8, 8, 19; Mel. 2, 4, 9; Plin. 14, 2, 4, § 22; Col. 3, 2, 10; Plin. Ep. 6, 6, 12.—Collat. form Vĕsēvus ( Vĕsaev- ), i, m., Suet. Tit. 8; id. Vit. Plin.; Stat. S. 4, 8, 5; Val. Fl. 4, 507.—In apposition: Vesevo jugo, Verg. G. 2, 224 (Rib. Vesaevo); Claud. Rapt. Pros. 3, 184.—Contr. collat. form Vesvĭus or Vesbĭus , ii, m., Mart. 4, 44, 1; Stat. S. 4, 4, 79; Sil. 8, 655; 17, 598; Val. Fl. 3, 209.

II —Hence, Vĕsŭvī-nus , a, um, adj., of or belonging to Vesuvius , Vesuvian : apex, Stat. S. 3, 5, 72: incendia, id. ib. 2, 6, 62; 5, 3, 205.—Collat. form Vĕsēvīnus , a, um: aquae, Cael. Aur. Tard. 2, 1.—Contr. Vesbīnus , Sil. 12, 152.