acervatim

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ăcervātim, adv. [acervus], by heaping up or accumulation, by or in heaps.

I Prop.: confertos ita acervatim mors accumulabat, Lucr. 6, 1263: stercus aspergi oportere in agro, non acervatim poni, Varr. R. R. 1, 38, 1; so Col. 9, 13, 4; acervatim se de vallo praecipitaverunt, Caes. B. A. 31: cadere, Vulg. Sap. 18, 23; cf.: pulmentis acervatim, panibus aggeratim, poculis agminatim ingestis, Ap. Met. 4, 8, 9 Elm.—

II Fig.: i. q. summatim, crowded together , briefly , summarily : acervatim reliqua dicam, Cic. Clu. 10: multa acervatim frequentans, crowding together many thoughts in one period , id. Or. 25, 85; so Plin. 4, 12, 23, § 69: hactenus populus Romanus cum singulis gentibus, mox acervatim, Flor. 1, 17, 1.

Related Words