acidus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ăcĭdus, a, um, adj. [aceo], sour, tart, acid.

I Lit.: sapor, Plin. 15, 27, 32, § 106; sorba, Verg. G. 3, 380: inula, Hor. S. 2, 2, 43: lac, Plin. 28, 9, 36, § 135: caseus, ib. 9, 34, § 132: acidissumum acetum, Plaut. Ps. 2, 4, 49.—

B Transf.

1 Like acer, from taste to sound, harsh , rough , shrill : sonus acidior, Petr. 68; cf. canticum, ib. 31.—

2 Acida creta, chalk steeped in vinegar , Mart. 6, 93.—

II Fig., sharp , keen , pungent : homo acidae linguae, Sen. Contr. 5, 34; cf. Quint. 6, 3, 53: quod petis, id sane est invisum acidumque duobus, unpleasant , disagreeable , Hor. Ep. 2, 2, 64.—Adv.: ăcĭde , bitterly , disagreeably : non acide feras, Vulg. Ecclus. 4, 9.— Comp. : sibi acidius fuit, Petr. S. 92.

Related Words