ăcȳrŏlŏgĭa, ae, f., = ἀκυρολογία, in rhetoric,
an impropriety of speech; e. g.: sperare for timere, Serv. ad Verg. A. 4, 419 (in pure Lat. improprium or impropria dictio is used instead of it: (quod proprietati est contrarium) id apud nos improprium , ἄκυρον apud Graecos vocatur; quale est tantum sperare dolorem ; Quint. 8, 2, 3; cf. Don. ap. Lind. Corp. Gr. 1, 28; Charis. p. 242; Diom. 2, p. 444).