ăd-invĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. a. [ad, intens.],
to find out , to devise , Vulg. Exod. 35, 33; Dig. 48, 19, 28; cf. also Serv. ad Verg. A. 6, 603: lapicaedinae adinventae sunt, Labi Ins.: si quis ainventus (for adinventus ) fuerit hoc fecisse, Mur. Ins. 794.