adultero

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ădultĕro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [adulter], to commit adultery, to pollute, defile.

I Lit., absol. or with acc.: latrocinari, fraudare, adulterare, Cic. Off. 1, 35: jus esset latrocinari: jus adulterare: jus testamenta falsa supponere, id. de Leg. 16, 43: qui dimissam duxerit, adulterat, Vulg. Matt. 5, 32: matronas, Suet. Aug. 67; cf. id. Caes. 6.—Also of brutes: adulteretur et columba milvio, Hor. Epod. 16, 32.—As verb. neutr. of a woman: cum Graeco adulescente, Just. 43, 4.—Freq.,

II Fig., to falsify , adulterate , or give a foreign nature to a thing , to counterfeit : laser adulteratum cummi aut sacopenio aut fabā fractā, Plin. 19, 3, 15, § 40: jus civile pecuniā, Cic. Caecin. 26: simulatio tollit judicium veri idque adulterat, id. Lael. 25, 92; id. Part. 25, 90: adulterantes verbum, Vulg. 2 Cor. 2, 17.—Poet. of Proteus: faciem, changes his form , Ov. F. 1, 373.

Related Words

  • adultero

    adulterō āvī, ātus, āre, to commit adultery, C. —Trans, to mingle: adulteretur et columba miluo, H....

    An Elementary Latin Dictionary