aedĭfĭcātĭo, ōnis, f. [aedifico].
I Abstr., the act of building , a building or constructing.
α Absol. : si ad horum luxuriam dirigas aedificationem, Varr. R. R. 1, 13: immensa et intolerabilis, Cic. Pis. 21; so id. Q. Fr. 2, 2; Vulg. 2 Para. 16, 6.—
β With gen.: urbium, Vulg. Judith, 5, 10.—
II Concr., a building , a structure , edifice , Cato ap. Gell. 13, 23: domum tuam et aedificationem omnem perspexi, Cic. Fam. 5, 6: aedificationes templi, Vulg. Matt. 24, 1.—
III Fig., building up , instructing , edification.
α Absol. : loquitur ad aedificationem, Vulg. 1 Cor. 14, 3; 14, 26.—
β With gen.: ad aedificationem Ecclesiae, Vulg. 1 Cor. 14, 12; ib. Eph. 4, 12.