aenigma

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

aenigmă, ătis, n., = αἴνιγμα (dat. and abl. plur. aenigmatis, Charis. p. 38 P.),

I that which is enigmatical or dark in a figurative representation , an allegory; accto Quintilian's expl.: allegoria, quae est obscurior, Inst. 8, 6, 52; Cic. de Or. 3, 42.—

II Of other things.

A That which is dark , obscure , or inexplicable; a riddle , enigma , obscurity : regina Saba venit temptare eum in aenigmatibus, Vulg. 3 Reg. 10, 1: obscuritates et aenigmata somniorum, Cic. Div. 2, 64; aenigma numero Platonis obscurius, id. Att. 7, 13: legum, Juv. 8, 50: palam et non per aenigmata Dominum videt, Vulg. Num. 12, 8; 1 Cor. 13, 12.—

B A mystery; a mystical tenet or dogma in religion , Arn 3, p. 109.

Related Words