afficio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio],

I to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind , so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).

1 Aliquem.

A Of the body rarely, and then commonly in a bad sense: ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent, Liv. 28, 15: contumeliis adficere corpora sua, Vulg. Rom. 1, 24: non simplex Damasichthona vulnus Adficit, Ov. M. 6, 255: aconitum cor adficit, Scrib. Comp. 188: corpus adficere M. Antonii, Cic. Phil. 3: pulmo totus adficitur, Cels. 4, 7; with abl. of spec. : stomacho et vesicā adfici, Scrib. Comp. 186. —In bon. part.: corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit, Cic. Off. 1, 23.—

B More freq. of the mind: litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc., Cic. Att. 14, 3, 2: is terror milites hostesque in diversum adfecit, Tac. A. 11, 19: varie sum adfectus tuis litteris, Cic. Fam. 16, 2: consules oportere sic adfici, ut, etc., Plin. Pan. 90: adfici a Gratiā aut a Voluptate, Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79: sollicitudo de te duplex nos adficit, id. Brut. 92, 332: uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator, id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.: adfici animos in diversum habitum, Quint. 1, 10, 25.—

2 With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon , grace with; in a bad sense, to visit with , inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place , Varr. ap. Non. p. 250, 2: adficere medicamine vultum, Ov. Med. Fac. 67: factum non eo nomine adficiendum, designated , Cic. Top. 24, 94: res honore adficere, to honor , id. N. D. 1, 15, 38: non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc., id. Tusc. 2, 7, 18.—

3 Very freq. of persons.

α In a good sense: Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos, Plaut. Am. 1, 1, 38: quem sepulturā adficit, buries , Cic. Div. 1, 27, 56: patres adfecerat gloriā, id. Tusc. 1, 15, 34: admiratione, id. Off. 2, 10, 37: voluptate, id. Fin. 3, 11, 37: beneficio, id. Agr. 1, 4, 13: honore, id. Rosc. Am. 50, 147: laude, id. Off. 2, 13, 47: nomine regis, to style , id. Deiot. 5, 14: bonis nuntiis, Plaut. Am. prol. 8: muneribus, Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3: praemio, Cic. Mil. 30, 82: pretio, Verg. A. 12, 352: stipendio, Cic. Balb. 27, 61.—

β In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly , Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 730: Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus, id. ib. 441; so Cic. Att. 1, 18: desiderio, id. Fam. 2, 12: timore, to terrify , id. Quint. 2, 6: difficultate, to embarrass , Caes. B. G. 7, 6: molestiā, to trouble , Cic. Att. 15, 1: tantis malis, Vulg. Num. 11, 15: maculā, Cic. Rosc. Am. 39, 113: ignominiā, id. ib. 39, 123: contumeliis, Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11: rerum et verborum acerbitatibus, Suet. Calig. 2: verberibus, Just. 1, 5: supplicio, Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27: poenā, Nep. Hann. 8, 2: exsilio, to banish , id. Thras. 3: morte, cruciatu, cruce, Cic. Verr. 3, 4, 9: morte, Vulg. Matt. 10, 21: cruce, Suet. Galb. 9: ultimis cruciatibus, Liv. 21, 44: leto, Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass. : sollicitudine et inopiā consilii, Cic. Att. 3, 6: adfici aegritudine, id. Tusc. 3, 7, 15: doloribus pedum, id. Fam. 6, 19: morbo oculorum, Nep. Hann. 4, 3: inopiā rei frumentariae, Caes. B. G. 7, 17: calamitate et injuriā, Cic. Att. 11, 2: magnā poenā, Hirt. B. G. 8, 39: vulneribus, Col. R. R. 4, 11: torminibus et inflationibus, Plin. 29, 5, 33, § 103: servitute, Cic. Rep. 1, 44.

IX —Hence, affectus ( adf- ), a, um, P. a.

I In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor , that which we are now doing , so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16: bellum adfectum videmus et paene confectum, Cic. Prov. Cons. 8, 19: in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat, id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer , id. ap. Gell. l. c.: Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus, Sil. 15, 502: in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate, Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2, 4, 43, § 95.—

II In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.

A Absol.

α Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered: Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret, was in such a state , Cic. Phil. 9, 1, 2: Caesarem Neapoli adfectum graviter videam, very ill , id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101: quem adfectum visuros crediderant, ill , Liv. 28, 26: corpus adfectum, id. 9, 3: adfectae vires corporis, reduced strength , weakness , id. 5, 18: puella, Prop. 3, 24, 1: aegra et adfecta mancipia, Suet. Claud. 25: jam quidem adfectum, sed tamen spirantem, id. Tib. 21.—

β Of things, weakened , sick , broken , reduced : partem istam rei publicae male adfectam tueri, Cic. Fam. 13, 68: adfecta res publica, Liv. 5, 57: Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare? Cic. Fam. 5, 13, 3: sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est, id. Verr. 2, 3, 47: adfecta res familiaris, Liv. 5, 10: opem rebus adfectis orare, id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69: fides, id. ib. 3, 65: spes, Val. Fl. 4, 60.—

γ Of persons, in gen. sense, disposed , affected , moved , touched : Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam? Ter. Hec. 325: quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere, Cic. Fam. 14, 17: ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos, id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68: cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere, id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24: oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum, in proper state , id. Tusc. 3, 7, 15: oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur, id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—

δ As rhet. t. t.: affectus ad, related to , resembling : Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur, Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—

B With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.: Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā, Cic. Part. Or. 10, 35).

α In indifferent sense, furnished with , having : validos lictores ulmeis affectos lentis virgis, Plaut. As. 3, 2, 29: pari filo similique (corpora) adfecta figurā, Lucr. 2, 341: Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā! Ter. Phorm. 977: omnibus virtutibus, Cic. Planc. 33, 80.—

β In bad sense: aegritudine, morbo adfectus, Col. R. R. 7, 5, 20: aerumnis omnibus, Lucr. 3, 50: sollicitudine, Caes. B. G. 7, 40: difficultatibus, Cic. Fam. 7, 13: fatigatione, Curt. 7, 11: frigore et penuriā, id. 7, 3: adfecta sterilitate terra, Col. praef. 1, 2: vitiis, Cic. Mur. 6, 13: ignominiā, id. Att. 7, 3: supplicio, Tac. A. 15, 54: verberibus, Curt. 7, 11: vulnere corpus adfectum, Liv. 1, 25: morbo, Ter. Hec. 366: dolore, Cic. de Or. 2, 49, 201: febre, Suet. Vit. 14: pestilentiā, Liv. 41, 5: desperatione, Cic. Att. 14, 22: clade, Curt. 10, 6: senectute, Cic. de Or. 3, 18, 68: aetate, id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47: morte, Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup. : remiges inopiā adfectissimi, Vell. 2, 84.—

γ In good sense: beneficio adfectus, Cic. Fam. 14, 4: aliquo honore aut imperio, id. Off. 1, 41, 149: valetudine optimā, id. Tusc. 4, 37, 81: laetitiā, id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4: munere deorum, id. N. D. 3, 26, 67: praemiis, id. Pis. 37, 90.—Adv.: affectē ( adf- ), with (a strong) affection , deeply : oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter, Tert. Anim. 45.

Related Words