ălĭquantŭlus, a, um, adj. dim. [aliquantus],
little , small : aliquantulus frumenti numerus, Auct. B. Afr. 21.—In the neutr. as subst. with partit. gen. , a little aeris alieni, Cic. Quint. 4, 15: suspitionis, id. Inv. 2, 9: muri, Liv. 21, 12: agri, id. 21, 31: aquae tepidae, Suet. Ner. 48.— Hence, ălĭquantŭlum , and once, ălĭ-quantŭlō , adv., somewhat , a little : pansam aliquantulum, Plaut. Merc. 3, 4, 55: quaeso tandem aliquantulum tibi parce. Ter. Heaut. 163: subtristis visust esse aliquantulum mihi, id. And. 447: auri navem evertat gubernator an paleae, in re aliquantulum, in gubernatoris inscitiā nihil interest, something (ironic. for aliquid, multum), Cic. Par. 3, 1: deflexit jam aliquantulum de spatio curriculoque consuetudo majorum, id. Lael. 12, 40: aliquantulum progredi, id. Div. 1, 33, 73: a proposito declinare, id. Or. 40, 138.—With comp. : stadia aliquantulum breviora, Gell. 1, 1: aliquantulo tristior, Vop. Aur. 38 Gruter.