amator

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ămātor, ōris, m. [amo].

I A lover , a friend , in an honorable sense (syn.: amans, amicus, studiosus): vir bonus amatorque noster, Cic. Att. 1, 20: urbis, Ruris, Hor. Ep. 1, 10, 1; so, sapientiae, Cic. Tim. fin. : pacis, id. Att. 14, 10: antiquitatis, Nep. Att. 18: amatores Catoni desunt, i. e. readers of his writings , Cic. Brut. 17, 66 (cf. just before: Catonem quis nostrorum oratorum legit?).—

II In a dishonorable sense, a lover , paramour , gallant , Plaut. Rud. 2, 1, 28; so id. ib. 2, 1, 30: amator mulierum, id. Men. 2, 1, 43: Philocomasio amator (dat. for Philocomasii), id. Mil. 5, 38: adulter an amator, Cic. Cael. 20: aliud est amatorem esse, aliud amantem, id. Tusc. 4, 12, 27; Hor. Ep. 1, 1, 38 al.—* Used as adj.: amatores oculi, Ap. Met. 5, 24, 15.

Related Words