ămīcŭlus, i, m. dim. [amicus],
I a dear friend : quid de Docimo amiculo meo? * Cic. Verr. 2, 3, 34: te nil miseret, dure, tui dulcis amiculi? Cat. 30, 2; * Hor. Ep. 1, 17, 3.
II —Hence, ămīcŭla , ae, f., a dear ( female ) friend : de amiculā rixatus, * Cic. de Or. 2, 59, 244; so Plin. Ep. 3, 9, 13; Suet. Calig. 33.