ăquŭla (archaic, ăquŏla; ăcŭla), ae, f. dim. [aqua],
a little water , a small stream of water (perh. only in the foll. exs.): suffundam aquolam, Plaut. Curc. 1, 3, 3 Fleck.; id. Cist. 3, 2, 38: quae (umbra) mihi videtur non tam ipsā aquulā, quae describitur, quam Platonis oratione crevisse, i. e. the Ilissus , Cic. de Or. 1, 7, 28, where Ellendt and Sorof write acula; v. aqua init. — Trop.: non seclusa aliqua aquula, sed universum flumen, Cic. de Or. 1, 2, 39.