argutiae

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

argūtĭae, ārum (the sing. argutia, ae, is rare and only among later writers; cf. Charis. p. 20, and Phocae Ars, p. 1708 P.), f. [argutus].

I That which is clear to the senses , vigor of expression , liveliness , animation; of works of art: Parrhasius primus symmetriam picturae dedit, primus argutias vultūs, elegantiam capilli, etc., Plin. 35, 10, 36, § 37: argutiae operum, id. 34, 18, 19, § 65.—Of the quick motion of the fingers (cf. argutus): nulla mollitia cervicum, nullae argutiae digitorum, Cic. Or. 18, 59.—Of the chattering notes of the nightingale , Plin. 10, 29, 43, § 85.—Of chattering discourse , Plaut. Bacch. 1, 2, 19; id. Most. 1, 1, 2.—

II Transf. to mental qualities.

A Brightness , acuteness , wit , genius : hujus (C. Titii) orationes tantum argutiarum, tantum urbanitatis habent, ut paene Attico stilo scriptae esse videantur. Easdem argutias in tragoedias transtulit, Cic. Brut. 45, 167: Demosthenes nihil Lysiae subtilitate cedit, nihil argutiis et acumine Hyperidi, id. Or. 31, 110. —

B Slyness , subtlety , cunning , shrewdness in speech or action : sed nihil est quod illi (Graeci) non persequantur suis argutiis, Cic. Lael. 13, 45: cujus loquacitas habet aliquid argutiarum, id. Leg. 1, 2, 7.—In this signif. also in the sing.: importuna atque audax argutia, Gell. 3, 1, 6: levis et quasi dicax argutia, id. 12, 2 (cf. argutiola); Pall. Insit. prooem. 1; so Ap. Met. 1, 1, 3.

Related Words