articulatim

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

artĭcŭlātim, adv. [articulatus].

I Joint by joint , limb by limb , piecemeal : aliquem concidere, Plaut. Ep. 3, 4, 52: membra (pueri) articulatim dividit, poët. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67; cf. Planck, Eur. Medea, p. 102: comminuere articulatim diem, Plaut. Fragm. ap. Gell. 3, 3, 5.—

II Trop., of discourse, properly divided (v. articulus, II. A.); hence, clearly , distinctly , point by point : verba discernere articulatim, Lucr. 4, 555: aliquid explicare, Varr. L. L. 10, 4, 179: aliquid articulatim distincteque dicere, * Cic. Leg. 1, 13, 36.

Related Words